Crostata ze śliwkami.

Lubię przed snem wyjrzeć przez okno, nacieszyć się spokojem nocy. Głęboko odetchnąć, pomachać białą chusteczką firanki na dobranoc dniu, co zasypia (na jutro pozostawiając dylematy deklinacyjne).Czekam na moment, kiedy w powietrzu wyczuję oddech jesieni. I wiem, że już wkrótce czas chuchnie mi prosto w twarz zapachem suchych liści, midałowym powiewem olszyny, zmęczonej płodnością ściółki (w chwili takiej jak ta wolę skupić się na pozytywnie odbieranych bodźcach).

Dziś pierwszy raz zobaczyłam rude pasemka w koronach drzew rosnących przy drodze. Melancholią zaszumiał las. Śliwki przywiezione jeszcze z Polski wciąż świetnie przechowują się w lodówce. Codziennie podbieram dużą garść ze smutkiem patrzącm jak szybko ich ubywa. W pośpiechu poranka myję, pozbawiam pestek, kroję i dodaję do płatków owsianych gotowanych na wodzie. Potem jeszcze tylko odrobina miodu, za to cynamonu od serca.

Innego dnia crostata, której zdjęcie uda mi się zrobić tuż przed przyjściem gościa. I radość, że choć tyle zdążyłam. Aaa i po drodze była jeszcze rustykalna tarta czekoladowa ze śliwkami. Byle tylko zdążyć pokazać ją jeszcze w tym sezonie…

Wydrukuj przepis