Ciasto pani Chesseoo.

Miałam to zrobić w niedzielę, potem w poniedziałek, wreszcie – dzisiaj. (Znacznie łatwiej jest usprawiedliwiać przekładanie wszystkiego z dnia na dzień niż znaleźć energię i motywację do działania…) Ale też nie można bez przerwy myśleć o tym jutro, co miało się zrobić wczoraj, przedwczoraj, tydzień temu (oszczędźmy sobie dalszej wyliczanki)…

Dziś się udało, tak sądzę. Karcę się w duchu za nonszalancję i lekkomyślność w rozrzutnym podejściu do mijających dni. Jak dobrze, że już jutro środa! (Nie żal ci, tego wtorku i tego, jego też, nieszczęsnego poniedziałku?) Wybiegam szybko myślą do weekendu. I choć wiem, że będzie znowu, jak zwykle, intensywnie – już planuję, z tą samą rozrzutnością…

A miał być bardziej rozważny, uważny, zachwyt nad majem… żeby nie stracić żadnej cennej chwili, nie przeoczyć wiosny, co się staje…

Być może ciasto pani Chesseoo nie jest typowo wiosennym wypiekiem. Intensywne w smaku, bogate w strukturze, aromatyczne i jednocześnie niezbyt ciężkie, ze swoją cynamonową nutą bliżej mu do jesieni choćby. (Czas położyć się spać, zaczynam wypisywać groźne głupoty…) Na przednówku jednak, jaki właśnie mamy, wciąż takim rozedrganym, niepewnym, zaskakującym zmiennością jest jak ulał. Polecam gorąco.

Ciasto pani Chesseoo

Wydrukuj przepis