Krrrucha tarta marcepanowa. Z grejfrutem.

W chwilach, kiedy nie jest łatwo usiłuję sobie przypomnieć jak było kiedyś, wcześniej, jeszcze tak niedawno. Tak, jakby pójście do pracy było wielkim kataklizmem… a przecież nie jest, choć siła rażenia porównywalna, jeśli przyjrzeć się bliżej naszej zmienionej codzienności. Jego skutki bywają boleśnie odczuwalne. Pozytywnie także, nie mam co do tego wątpliwości. Ale w chwilach takich jak ta dzisiaj, skupiam myśli na przypomnieniu sobie tamtego trybu życia, w drobnych szczegółach, które swoją oczywistością wymazywały poczucie nadzwyczajności, a przecież było ich tak wiele.

Blog jest chyba jedynym, może powinnam bardziej się skupić, ale chyba jedynym, co pozostało z tamtych czasów. Bo i pasja pozostała. Ratuje mnie i uwalnia i cieszę się, że jest ktoś, kto przeczyta te słowa jutro. Dziękuję Wam i życzę dobrego tygodnia, tym bardziej, że przed Wami długi weekend. Odpoczywajcie i cieszcie się wiosną.

Pamiętam jeszcze, że w piątek oniemiałam w zachwycie nad tym ciastem. Może to i nieskromnie brzmi, ale nie zdarzyło mi się jeszcze nigdy osiągnąć dokładnie takiego efektu, jaki sobie wymarzyłam. Zazwyczaj przewiduję, rozpisując listę składników, że coś powinno wyjść tak i tak, mieć taką konsystencję i tak smakować. Ale nigdy jeszcze efekt nie zaskoczył mnie tak bardzo pozytywnie. Kruchy spód jest idealnie kruchy, lekki i nie nasiąka (specjalnie zostawiłam sobie kawałek na drugi dzień, żeby to sprawdzić po kilkunastu godzinach). Marcemanowa masa ma delikatną, trzeba przyznać, bardzo słodką konsystencję, która świetnie kontrastuje z kwaśnością grejfruta a grejfrut jest soczysty i nie rozpada się. Jest dość wykwintne w smaku, to słowo bardzo do niego pasuje. Polecam gorąco i zapraszam już wkrótce.

kawałki

Smacznego!

Wydrukuj przepis