Taki listopadowy widok. Rozświetlone choinki w oknach mijanych domów. W listopadzie, że powtórzę. Mnie to zasmuca. Potwierdza się w ten sposób moje podejrzenie, że – przynajmniej tutaj, w Belgii, choinka przestała być symbolem, a stała się przede wszystkim – dekoracją. Tylko dekoracją.
W ciszy nocy słyszę, jak kot chlipie wodę ze swojej miseczki. Wiatr hula za oknem. Drzwi od spiżarki kłócą się z progiem, niedomknięte przez któreś z dzieci. W ciszy jak herbata, której smaku dodają odgłosy życia nocnego domu, budzą mnie nad ranem. Już nie zasnę.
Czasami nie mogę się nadziwić, jak zmienia się nasze codzienne życie. Czasami zmiany, o których nadejściu marzymy (Kiedy te dzieciaki w końcu dorosną???) w końcu nadchodzą, a my – czy to w pośpiechu, braku uważności, lub też pochłonięci gonitwą za czymś innym, dostrzegamy i doceniamy je ze znacznym opóźnieniem. Pewnego ranka, całkiem niedawno, uświadomiłam sobie,…
Niedziela zasypia kuląc się przed mrozem. Słońce w ciągu dnia podpuszcza, że niby to już wiosna. I człowiek karmi nadzieję fatamorganą. Wieczór pokazuje, kto tu wciąż rządzi. Złudzenia w kąt, realia – w postaci zmarzniętych stóp, pod koc. Mija weekend, wyczekiwany tak intensywnie, pozostawiając miejsce na nową tęsknotę.
Kiedy, od wielkiego dzwonu – muszę to uczciwie przyznać – zabieram się do smażenia pączków, wracają do mnie obrazki z dzieciństwa. W okolicach Tłustego Czwartku prosiliśmy babcię o zrobienie pączków. Dla mnie największą frajdą było obserwowanie samego procesu ich wyrastania…
W styczniu Addio obchodzi swoje urodziny. W tym roku już 8… To dokładnie tyle już lat prowadzę podwójne życie 🙂 Jedną nogą w realnym, drugą – w wirtualnym… Tak naprawdę, to nie da się ich rozddzielić. A może czasami nawet powinno się. Dzieciaki, z cud-mężem na czele często skarżą się, że mama jak zwykle zamyślona…
Mój dziadek Stanisław – on to miał silną wolę! Nie znam osobiście nikogo innego, kto mógłby pochwalić się podobną. Kiedy on coś postanowił, albo obiecał – wiadomo było, że tak właśnie będzie. Rodzinną legendę do dziś stanowi opowieść o tym, jak dziadek Stanisław rzucał palenie. A palił jak smok. Dopóki nie rzucił. Bo potem już…
Gdzie my się tak spieszymy? Ledwie minęły święta, ledwie człowiek otrząsnął się z szoku pourazowego związanego ze zmianią starego na nowy, odżałował już nawet ten brak śniegu, zapadając wewnętrznie w zimowy sen na kilka dni, a tu już słyszy, że są tacy, co wokół wiosnę dostrzegają???
Tegoroczny sezon pierniczkowy dobiega końca. Mam wrażenie, że niezależnie od ilości wypieczonych i udekorowanych – pozostaje niedosyt. To nie kokieteria. Wiem, że te pierniczki cieszą oczy. Chciałam jednak w tym roku wykorzystać nowe techniki, udoskonalić wzory i to akurat nie do końca mi się udało.
Taki to czas, że miejsc na układanie puszek wypełnionych wypieczonymi pierniczkami zaczyna brakować. Podobnie jak miejsca na stołach i kratek, czyli miejsc, gdzie stygną i schną. Potem jeszcze pakowanie, opisywanie… Uwielbiam to. Grudniowe wieczory spędzone w kuchni są niemal w całości im właśnie poświęcone. Znak to czasu, który być może niekoniecznie jest łaskawy, lecz za…
