Wychodzę z pracy. Przede mną ściana deszczu. Nad głową słońce. Moment tak wyjątkowy i zachwycający, że uciekający w pośpiechu ludzie z uśmiechem zadzierają głowy w stronę wielkiego błękitu. Zwariowane tempo popołudnia nagle zwalnia. Kolejne cudo do mojej majowej kolekcji. A to dopiero początek spektaklu.
Do samochodu wsiada mały chłopiec. Chcę wierzyć, że wciąż jest małym chłopcem. Pachnie wiatrem. Nabiegał się za piłką, jak to zwykle robią mali chłopcy. Nie sposób oprzeć się pokusie, by nie zmierzwić mu tej zapuszczanej od miesięcy czupryny. Maj. Mój ulubiony miesiąc, no dobrze, jeden z ulubieńszych. Mam wrażenie, że on ucieka najszybciej, wystawiając na…
Dziś znowu ruszamy w drogę. Wracamy do domu. Przed wyjazdem przygotowuję zapasy granoli, dla jej wielbicieli w moim rodzinnym domu. Tym razem niewiele było czasu na wspólne gotowanie czy rozpieszczanie innych ich ulubionymi daniami. Musiał się jednak znaleźć czas na poranne owsianki prażone z jabłkami i ananasem i zapasy granoli w słoiku. Ta ostatnia to…
Oddycham z ulgą. Przed Wami nowe Addio. Udało się w końcu „ujawnić” w nowej odsłonie. Po przerwie dłuższej, niż ta zapowiadana, ale tak to się wszystko poskładało. Dziękuję Wam za cierpliwość i listy wsparcia. Agata! Specjalne podziękowania dla Ciebie! Poproszę jeszcze o odrobinę cierpliwości – prace wciąż trwają. Wracam z nowymi siłami, pomysłami i oczywiście…
Kto miał już do czynienia z taką jednostką chorobową jak chorujący facet, ten zapewne zna sytuacje przytoczone poniżej. A kiedy jeszcze samemu jest się chorym, ciężko jest, oj ciężko, znosić je ze spokojem i cierpliwością. Ja rozumiem, w zdrowiu i w chorobie, ale HELLOŁ? nie na takie chorowanie się umawialiśmy… – Ta woda była taka…
Zdarza się Wam polecać komuś książkę, Waszym zdaniem świetną, genialną, taką z rodzaju zmieniających wiele i zapadających głęboko w pamięć, z przekonaniem, ze na pewno się spodoba i zauroczy, tak jak Was? Bo znacie siebie, swoje gusta, zainteresowania i poglądy, a tu nic! Nie ma chemii, nie ten zapach farby drukarskiej i książka, nieprzeczytana, niedoceniona,…
Dopada mnie grudniowa ambiwalencja. Z jednej strony, tak po dziecięcemu, – chciałoby się, żeby JUŻ, JUŻ, TERAZ były Święta. Tak długo jak niecierpliwe czekanie budzi motyle w brzuchu wciąż jesteśmy dziećmi. Choć chyba, kiedy sami zostajemy rodzicami, cieszymy się na te Święta przede wszystkim ze względu na dzieci, na ich radość. Z drugiej strony…
Jesienią zawsze powraca nam ochota na pieczenie ciasteczek. Aromatycznych, otulających dom zapachem czekolady, chrupiących, ciągnących… Wypełnionych dobrem suszonych owoców i orzechów. Schowanych w słojach, które pustoszeją w kilka chwil. Właściwie niepotrzebnie je tam chowam. – Zrobisz mi takie jeszcze? – Została jeszcze jakaś nowa porcja? – Kto zjadł wszystkie ciasteczka? – Ja zjadłem tylko…
Udało nam się wyjechać na chwilę jeszcze, pooddychaćlatem, pomachać mu na pożegnanie na końcu leśnej ścieżki. Lubię spokój Holandii. Płaskie, rozsiane wszędzie ścieżki rowerowe. Rozłożyste plaże, po których mogłabym biegać bez końca, gdybym tylko lubiła biegać. W sobotni poranek obudził mnie las. Przeszklonaściana saloniku odkryła widok dobrze ukryty pod płaszczem nocy. Oniemiałam. Ten widok zostanie…
Za każdym razem wydaje się, że to już ostatni raz. Ostatni ukłon, ostatni bis, słoneczny uśmiech rzucony jak bukiet w stronę publiczności. A jednak wciąż wraca, wzbudzając zachwyt i entuzjazm. Lato. Prawdziwe lato tej jesieni. Uzależniłam się od tych ciastek. Choć sięgnęłam po przepis z myślą o dziecięcych śniadaniówkach, sama przepadłam. Co 2-3 dni…
