Od wyjazdu z Polski minął już ponad miesiąc, a ja wciąż tęsknię. Może to wzmaga się z wiekiem i przywiązanie do rodzinnych stron odczuwa się intensywniej? A może to wyjątkowo długi pobyt w Polsce sprawił, że tak trudno wciąż mentalnie powrócić, nawet gdy depcze się od tygodni belgijski bruk?
Drożdże wróciły na sklepowe półki. Choć proszek do pieczenia jeszcze nie. Przedziwne to czasy. Ale dowód to także i na to, że więcej pieczemy sami, w swoich domach. Regularnie dokarmiam mój zakwas żytni i od czasu do czasu upiekę razowca, ale realia, kiedy wszyscy są w domu, a pośród tych wszystkich ma się do wykarmienia…
Powoli wraca normalność. Albo też nastaje nowa (czytaj stara, w nowszym przebraniu), czy też tak to czujecie? Coraz mniej czasu. Tempo coraz większe. Mam nadzieję nie poddać się tak szybko. Choć czas to przedziwny, nawiązując jeszcze trochę do poprzedniego postu. Wielkie Nieobecności i Wielka cisza.
Wegetariańska pizza turecka, chlebek z miętą i parmezanem (Grand pain plat au parmesan et pesto), batbout, szwedzki chlebek czy langosze – jak ja lubię wszystkie takie wypieki. Przypomniałam sobie o nich i wyszukałam na blogu, kiedy naszła mnie wielka ochota na piknik, na majówkę. I w sumie – pomyślałam – kto mi zabroni? Upiec sobie…
Na pyszne scones chodzimy do Living room tuż przy pracy. Każdy zamawia swoją ulubioną kawę (niezmiennie podziwiam kelnerów, którzy potrafią wszystko to spamiętać) i kilka sconesów – wytrawnych, z cheddarem i słodkich, do nich masło. Kroimy je między sobą i tak upływa robocze śniadanie raz na jakiś czas. Kiedy dzisiaj przygotowywałam moje scones w domu,…
Po upieczeniu tego chleba pomyślałam, że wszystko co ma w nazwie – jogurtowe, jest warte co najmniej – spróbowania. Jego skórka jest zniewalająco chrupiąca a smak – idealnie wyważony. Wyrasta pięknie, ciesząc oczy i windując poczucie dumy. Jeśli zawsze chcieliście spróbować upiec samodzielnie chleb w domu – to ten przepis jest naprawdę idealny.
Bardzo lubię pytać cud-męża, jak mu coś smakuje, bo wiem, że mogę liczyć na zabawną odpowiedź. Im dowcipniejsza, tym bardziej mu smakuje. Spytałam go dziś, jak smakują mu nowe bułki, które pochłaniał z zapałem. – Mógłbym ich zjeść tysiąc i nie miałbym dosyć. Wiesz, jak w „Lokomotywie”… i tu przystąpił do recytacji. Ale, wiecie co…
„Nie jest konieczne, byś wychodził z domu. Pozostań przy stole i słuchaj. Nawet nie słuchaj, czekaj tylko. Nawet nie czekaj, bądź całkiem cicho i sam. Świat sam się przed tobą odsłoni, nie może być inaczej, będzie się wił przed tobą w ekstazie”. Franz Kafka „Nowele i miniatury.„*
Już po raz drugi. Ale tym razem z filmem instruktażowym. Sytuacja jest nadzwyczajna. Domowe wypieki w cenie. Trochę się wpakowałam, nie powiem. Za pierwszym razem chciałam moim chłopakom zrobić frajdę. Zjedli wszystkie tego samego dnia i pytali, gdzie reszta. Musiałam powtórzyć następnego i tak już codziennie.
Piątek po południu. Wychodząc z biura odpalam Trójkę na telefonie. Będzie mi grała w drodze do domu. Ewentualne przestoje osłodzi mi redaktor Wałkuski. Kiedy wejdę do domu, głowa zacznie mi ciążyć od tony pomysłów, projektów i planów na weekend. Zbyt ambitne podejście do tematu może oznaczać silne przeciążenie i lekki dołek w niedzielny wieczór…
